Aktualności

Klauzula informacyjna dot. przetwarzania danych osobowych na podstawie obowiązku prawnego ciążącego na administratorze. Szczegółowe informacje znajdują się w zakładce: Polityka prywatności.

Tym razem, w drodze do Załęczańskiego Parku Krajobrazowego, a mijając Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki odwiedziliśmy również naturalny łącznik pomiędzy Sieradzkimi Parkami ochraniający korytarz ekologiczny wzdłuż południkowo płynącej rzeki Warty. Chodzi o Osjakowski Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy, który obejmuje poza doliną naszej głównej rzeki (oś obu Parków) również jej prawy dopływ rzeczkę Wężnicę.

9 lutego 2023 r., w ramach szeroko rozumianej edukacyjnej akcji zimowego ptakoliczenia, odbyło się podsumowanie konkursu na najlepszy karmnik dla ptaków wykonany przez uczniów Zespołu Szkół w Zadzimiu. Na wstępie cztery uczennice wprowadziły zgromadzonych w dyskusyjny, choć ważny dla „ptakolubów” temat zimowego dokarmiania. Przedstawiły najważniejsze problemy, wątpliwości i zasady zimowego dokarmiania ptaków. Przypomniały, że jeżeli decydujemy się dokarmiać ptaki w czasie mrozów i zalegającej grubej pokrywy śnieżnej, to powinniśmy to robić odpowiednim pokarmem oraz konsekwentnie, przez cały trudny dla ptaków okres.

8 lutego wybraliśmy się na spacer edukacyjny wraz z uczniami Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Wierzchlesie. Pretekstem spotkania był obchodzony 2 lutego Światowy Dzień Obszarów Wodno-Błotnych.

Z okazji przypadającego dzisiaj, tj. 2 lutego 2023 roku Światowego Dnia Mokradeł zapraszamy do zobaczenia kilku zdjęć z Załęczańskiego Parku Krajobrazowego.

Jak co roku pod koniec stycznia chiropterolodzy z całej Polski zliczyli nietoperze zimujące w Jaskini Szachownica i jaskiniach rezerwatu „Węże”. Monitoring kontynuowany jest od 1981 roku, jako  okres badań zmian liczebności hibernujących nietoperzy. Są to nieprzerwanie najdłużej trwające obserwacje w naszym kraju. W Szachownicy, w stosunku do kilku ostatnich lat zanotowano wysoką liczebność - prawie 2300 osobników z 7 gatunków. W rezerwacie „Węże” spenetrowano jaskinie: Za Kratą, Małą i Draba. Stwierdzono średnie, a w przypadku Jaskini Małej wysokie liczby hibernujących nietoperzy. Jak co roku Jaskinia Za Kratą była miejscem najliczniejszego zimowania opisywanych ssaków, które reprezentowały największą różnorodność gatunków na górze „Zelce”. Oznaczono nocka dużego Myotis myotis, nocki Natterera M. nattereri, nietoperze z trudno rozróżnialnej pary gatunków nocek wąsatek/Brandta M. mystacinus/brandtii, gacki brunatne Plecotus auritus i mopki zachodnie Barbastella barbastellus. W sumie w tej jaskini zimowało 15 osobników nietoperzy.

17 stycznia pracownicy OT SPK wyczyścili 15 ptasich budek lęgowych zlokalizowanych na terenie Leśnictwa Korzeń (Nadleśnictwo Złoczew) w Parku Krajobrazowym Międzyrzecza Warty i Widawki.

W bieżącym sezonie grudzień charakteryzował się dość typowymi warunkami, jak na tę porę roku. Temperatury często i znacząco spadały poniżej zera i dość długo utrzymywała się pokrywa śnieżna. Wszystko zmieniło się na przełomie roku. Styczeń rozpoczął się warunkami meteorologicznymi istotnie różniącymi się od wartości średnich, nawet jak na ostatnie lata. W naszym regionie, tak jak w większej części kraju, śnieg zniknął całkowicie, a panujące temperatury bardziej przypominają jesień, czy wiosnę.

Załęczański Park Krajobrazowy został powołany 5 stycznia 1978 roku, jako jeden z pierwszych parków krajobrazowych w Polsce.

Zainteresowanie terenem Załęczańskiego Parku Krajobrazowego rozpoczęło się w roku 1933 dzięki odkryciu, zespolonych kalcytem kości zwierzęcych, tzw. brekcji kostnej, przez profesora Jana Samsonowicza (1888–1959). 

Właśnie zawitała piękna zima, choć przyszła trochę wcześniej. Wczoraj od rana było prawie bezchmurne niebo, silne słońce i mróz, który drzewa ozdobił bajkową szadzią, a na Warcie pojawił się śryż. Oto kilka fotografii z Parku.

Dla wielu krajowych gatunków nietoperzy rozpoczyna się trudny okres. Przy braku pokarmu (stawonogów, głównie owadów) nasze nietoperze zapadają w stan hibernacji (rodzaj snu zimowego). Obniżają temperaturę ciała do poziomu niewiele wyższego od otoczenia oraz spowalniają wszystkie procesy życiowe. Dzięki zgromadzonym zapasom tłuszczu „przesypiają” zimę oczekując wiosny (wzrostu temperatury oraz pojawienia się owadów). Niektóre osobniki w ciągu hibernacji tracą nawet 30% masy ciała. W tym czasie szukają spokojnych, zaciemnionych miejsc. Zwykle wykorzystują do zimowania wszelkie chłodne, ale raczej nieprzemarzające podziemia takie jak jaskinie, piwnice czy studnie (rzadziej kryjówki nadziemne, np. strychy). Z reguły ukrywają się w szczelinach i innych bezpiecznych zakamarkach, ale także wiszą głową w dół na ścianach czy stropie zimowiska. Bardzo często nie jesteśmy nawet świadomi ich obecności w naszym otoczeniu.