Jeszcze dwieście lat temu zwarty las pokrywał zdecydowaną większość obszaru dzisiejszego Parku. Obecnie lasy są rozczłonkowane i przekształcone, zajmują one 3845 ha, co stanowi około 28% powierzchni Parku z otuliną. Największymi zwartymi kompleksami leśnymi w granicach PKWŁ są: Las Łagiewnicki (ok. 1200 ha), Las Janinowski (557 ha), Las Poćwiardowski (548 ha), uroczysko Tadzin-Szymaniszki (343 ha) i uroczysko Dobieszków (204 ha). W Lesie Łagiewnickim występują, najstarsze w Parku, 210 letnie drzewostany dębowe.
- ZPKWŁ
Największe bogactwo i zróżnicowanie fauny PKWŁ związane jest z kompleksami leśnymi, zwłaszcza z fragmentami najmniej przekształconymi przez człowieka. Do ciekawostek należy liczna grupa występujących tu rzadkich bezkręgowców typowych dla pogórza, a nawet gór. W Lesie Łagiewnickim ma stanowisko trzmiel tajgowy – relikt borealny, umieszczony w „Polskiej czerwonej księdze zwierząt”.
- ZPKWŁ
Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich chroni najcenniejszy przyrodniczo i najsilniej wyniesiony fragment Wzniesień Łódzkich. Nie byłoby tego urokliwego zakątka Polski środkowej gdyby nie rzeźbotwórcza działalność lądolodu w plejstocenie. Tutejsza rzeźba, wyjątkowo urozmaicona na tle sąsiednich obszarów nizinnych, została ukształtowana podczas zlodowacenia warty ok. 180–150 tys. lat temu. Wkraczający wówczas na te tereny lądolód skandynawski spiętrzył przed swym czołem ogromne masy osadów, głównie piasków, żwirów i glin. Usypane w ten sposób wzgórza, zwane morenami czołowymi, tworzą tzw. strefę krawędziową Wzniesień Łódzkich, zajmującą południową część Parku.
- ZPKWŁ
Formy ochrony przyrody
Na obszarze Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich i otuliny, będącego jedną z powierzchniowych form ochrony przyrody możemy wyróżnić: 3 rezerwaty przyrody, 4 użytki ekologiczne, 2 zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, 2 obszary Natura 2000, 1 stanowisko dokumentacyjne oraz szereg pomników przyrody.
- ZPKWŁ
